آیا قبل از شهادت حضرت علی (ع) شب قدر وجود داشت یا به مناسبت شهادت امام علی (ع)به وجود آمد البته اینجانب می دانم که شب قدر قبل از شهادت علی(ع) نیز برگزار می شد لیکن بعضی افراد عامی دانسته یا ندانسته اشتباهاتی می کنند؟
این نکته را باید توجه داشت که از نزول قرآن بر سینه پاک پیامبر (ص)که آنهم در شب قدر بوده است تا شب شهادت مولی علی (ع) سالها فاصله است پس شب قدری بوده است که قرآن از آن نام میبرد ونزولش راخداوند در این شب می داند.پس قبل از شهادت حضرت علی(ع) شب قدر وجود داشته است این شهادت مولی (ع) بود که مقارن شد با شبهای قدر. عموم راویان حدیث و مورخین نوشتهاند شبی که امیر المؤمنین(ع)به شهادت رسید و حسنین(ع)جنازه پدر را دفن کردند، فردای آن شب امام مجتبی(ع)به مسجد رفت و برای مردم سخنرانی کرد، و طبق روایت امالی صدوق سخنرانی آن حضرت این گونه بود که پس از حمد و ثنای الهی فرمود:
«ایها الناس فی هذه اللیلة نزل القرآن، و فی هذه اللیلة، رفع عیسی بن مریم، و فی هذه اللیلة قتل یوشع بن نون، و فی هذه اللیلة مات ابی امیر المؤمنین(ع)، و الله لا یسبق ابی احد کان قبله من الاوصیاء الی الجنة، و لا من ی بعده، و ان کان رسول الله(ص) لیبعثه فی السریة فیقاتل جبرئیل عن یمینه و میکائیل عن یساره و ما ترک صفراء و لا بیضاء الا سبعماة درهم فضلت من عطائه کان یجمعها لیشتری بها خادما لاهله»
(ای مردم در این شب قرآن نازل شد، و در این شب عیسی بن مریم را به آسمان بردند، و در این شب یوشع بن نون کشته شد، و در این شب پدرم امیر المؤمنین(ع)از این جهان رحلت کرد، به خدا سوگند هیچ یک از اوصیا بر پدرم در رفتن به بهشت پیشی نجسته، و نه هر کس که پس از اوست، و این گونه بود که رسول خدا(ص)او را در هر ماموریت جنگی که میفرستاد جبرئیل در سمت راست او و میکائیل در سمت چپ او میجنگیدند و هیچ درهم و دیناری پس از خود به جای نگذارد جز هفتصد درهم که از جیره بیت المال او زیاد و اضافه آمده بود و آن را جمع کرده بود تا خادمی برای خانواده خود خریداری کند.)[1]
1] .امالی صدوق، ص 192.
در دل محراب خون جای من است
نغمۀ تکبیر آوای من است
روزه‌ام را در سحر قاتل گشود
زان بخون آغشته لب‌های من است
بر خدای کعبه گشتم رستگار
با شهادت چون تمنّای من است
خون دل‌هایی که خوردم سالها
از سرم جاری به سیمای من است
ای عدالت می‌شوی دیگر یتیم
کز جفا بگسسته اعضای من است
هر چه می‌خواهی ببین زینب مرا
کآخرین ساعات دنیای من است
گر چه ضرب تیغ زهر آلود خصم
آتش افکن بر سراپای من است
سرد می‌آید که بر جانم هنوز
شعله‌ها از داغ زهرای من است
گر چه زخم سر شهیدم می‌کند
قاتل من داغ دل‌های من است
سيد رضا مويد
درباره این سایت